Engelliler yaşadıkları toplumlarda birçok olumsuz tutum ve davranışla karşılaşabilmekte, ülkelerin gelişmişlik düzeyleri farklılıklar gösterse de toplumların engellilere karşı tutum ve davranışları benzerlikler göstermektedir. Ekonomik ve sosyal yapı bozuklukları, toplumların bilgi eksikliği, yetersizliği, aldırmazlığı, yanlış yaklaşımları, olumsuz tutumları, ayrımcılık ve fiziksel çevre şartlarının yetersizliği engellilerin sıklıkla karşılaştığı engellerdir. Engellilerin toplumda karşılaştıkları en önemli engellerden biri de onların üretici bireyler haline gelmelerini engelleyen tutumlardır. Engellileri toplumun dışına iten, onları üretici yerine tüketici yapan, sosyal bütünleşmelerini engelleyen en önemli sorun ise engelli ayrımcılığıdır. Engelli ayrımcılığının ortadan kaldırılabilmesi için başta engelliler olmak üzere toplumun tüm kesiminin çabası gereklidir.

İnsan üretici olma gücü ve yetenekleri ile toplumun bir parçasıdır. Bedensel ve zihinsel engellilerle, sağlıklı insanlar arasında sosyal hak ve görevler açısından bir fark bulunmamaktadır. Ancak bu kişiler vücudun önemli fonksiyonlarını yerine getirirken güçlükler yaşamakta, başkalarının yardımına veya gerekli alet, araç ve gereçlere ihtiyaç duymaktadırlar. Normal kişi ile engelli kişi arasında meydana gelebilecek bazı ayrıcalıkları ortadan kaldırmak ve onları toplumla kaynaştırmak, sosyal devletin önemli görevleri arasındadır.

Engellilere eşit fırsatlar tanınmasına ilişkin yükümlülükler yaşama geçirilirken engelli bireylerin de engelli hakları ve ayrımcılıkla mücadelede kendi organizasyonlarına liderlik yapmaları, etkin olarak bu mücadelenin içinde yer almaları gerekir. Toplum içinde engellileri normalleştirmeye çalışmayan, bunun yerine değişim ve eşitlik mücadelesinde engellileri lider yapacak program ve planlamalarda engellilerin de sorumluluk ve görev almaları gerekir.