Kafkas Üniversitesinin iki değerli öğretim görevlisi Gökmen MOR ile Haluk ŞAHİN güzel bir çalışma yapmış, kültür hazinemize bir katkıda da onlar bulunmuşlardır.

Kitabın adı “KARS FOLKLORU, Yöremizin Dedebaba Sözleri ve Fıkralarından Seçmeler).

“Kars” deyip geçmemek lazım. Türk kültürünün en doğal ve orijinal haliyle yaşadığı kentlerimizin başında Kars gelir.

Kars Türklerin Anadolu’ya giriş kapısıdır. Türkiye’nin Türkistan ile buluştuğunu noktadır.

Türk Milletinin binlerce yıldır ayakta kalmasının en önemli dayanağı onun temiz, zengin ve güçlü kültürüdür.

Kültür ise bir milletin tarih boyunca edindiği maddi ve manevi değerlerinin toplamıdır. Bu değerler içerisinde yazarların değimiyle “dedebabalarımızın”nasihatlarının, onlardan kalan sözlerin çok büyük önemi vardır.

Kitapta bulunan sözler ve fıkralar ilk bakışta Kars’a özel sanılsa bile, biraz araştırıldığında değişik coğrafi yörelerde yaşayan milyonlarca Türk’ün ortak geleneği, göreneği, sözü sohbeti olduğu kolayca görülür.

İşte Kars’ın önemi de buradadır. Kars âdete Türk dünyasını ortalamasıdır.

Bu kitapta Yazarlar, Çocukluğumuzda dedelerimizden, ninelerimizden, anne ve babalarımızdan duyduğumuz, ancak popüler kültürün saldırısı karşısında unutulmaya yüz tutmuş söz ve fıkralarımızı bulup ortaya çıkarmışlardır.

Bu çalışma hepimizin ortak geçmişidir. Okuduğunuz her söz ve fıkra size “bunu rahmetli dedem söylerdi, bu söz babamın dilinden düşmezdi”diyebileceğiniz niteliktedir.

Bu yönüyle de bu eser bizlerin arasına ayrılık salmak, bizi etnik yapılara bölmek isteyenlere de bir cevap niteliği taşımaktadır. Zira aynı duyguları taşıyan, aynı kaynaktan beslenen, aynı olaylar karşısında gülen ya da ağlayan insanları birbirinden ayırmaya kimin gücü yetebilir.

Yazıma son vermeden önce Gökmen ve Haluk beylerin el emeği, göz nuru ile oluşturdukları bahçelerinde kısa bir gezintiye ne dersiniz?

“Halalzade barıştırar, haramzade garışdırar”

“İt kaya gölgesinde yatır, ele bilir öz gölgesidir”

“Gayış ne bilir ki, kotan ne çekir

Tazıda hizdik olmasa, tilki merekde balalamaz

Şeytandan çok bilen yokdu, ama nahlet haltası boynundadı

Akıllıya hesret canım, deli başımnan yağır

Namerdin eppeği dizinde olar

İt hardan tapıp ki iki kütü, birini yesin birini başının altına koysun.

Bıyığın gıybetini sakkala kırma.

“Karadağ caddesinde kaldırıma yaslanarak zorla durabilen kamyonu görünce trafik polisi hemen yanaştı:

Hop hemşerim burada durmak yasak!

Aman terpetme gurvan olom, frennerim tutmor,

Senin farlarında kırık?

Mehellenin Pijderi,

Sileceklerde yok?

Booy! ahan mende yeni gördüm,

Ehliyet ruhsat lütfen?

Vallah ruhsat yokdu, ne yalan deyim, ehliyet de emim de.

Peki, sana elli lira ceza yazıyorum

Gurvan olom polis bey, ahan vermesine vereh de, suçumuz nedi?