3 Aralık Dünya Engelliler Günü nedeniyle yaptığı açıklamada, bir dizi sitemde bulunarak, engellilerin sadece 3 Aralık’ta hatırlanmasının anlamsız olduğunu ve aslolanın kalıcı adımlar atmak olduğunu söyledi.

ÖNEMSENİYOR MUYUZ?

Şeker, şunları söyledi:

“İşte yine bir dünya engelliler günü geldi. Yönetici büyüklerimiz duygu ve düşüncelerini yapılmayanları, yapılanları ve yapılacakları basın bildirileriyle kamuoyuna duyuracak. Belki birkaç aile birkaç engelli çocuk ziyaret edilecek başları okşanacak, hediyeler verilecek, tekerlekli sandalyeler, akülü sandalyeler verilecek. Yanlış anlaşılmasın eleştiri mahiyetinde söylemiyorum bu bir tespit yapılanlarda çok güzel. Büyüklerimizin engelliler ve ailelerinin yanında olmaları onları ziyaret etmeleri psikolojik bir rahatlama sağlıyor. Çok da iyi geliyor engelli kardeşlerimize. En azından sıkıntılarını dertlerini anlatıyorlar. En azından “vali bey beni ziyaret etti”, “belediye başkanımız benim evimde bir bardak çay içti” diyerek kendilerine yolda, çarşıda, postanede, hastanede vs. her yerde hilkat garibesi görmüş gibi bakanlara “hangisi senin yanına geldi bak biz önemseniyoruz” diyebiliyorlar. Bence bu ziyaretler devam etmeli. Ama benim asıl dile getirmek istediğim bunlar değil !

İSLAM YALNIZCA SAĞLIKLILARA MI VAR?

Camilerimize ne demeli? Üstelik bu yıl Ekim Ayının ilk haftasında kutlanan camiler haftası münasebetiyle “Engelsiz Cami Engelsiz İbadet” başlığında engelliler için camilerimizin düzenleneceği müjdesi verilmişti. Şu anda Kars’ta engellilere göre yeniden düzenlenmedi hiçbir caminin tuvaleti engelli cemaat için uygun değil. Ayrıca camilerin arkasına atılan sandalyelerle de bu iş olmuyor. “Hani nerede engelli cemaat mi var” diye söylenebilirsiniz ama maalesef eğer engelli cemaat yoksa yine bu diyanetin ve müftülüğün görevi. Bugüne kadar Kars’ta Engelliler için irşat programı başlatıldı mı?. Kaç imamız mahallesindeki engellileri ziyaret etti irşat programı çerçevesinde? İslam yalnızca sağlıklılara mı var?

ORTOPEDİK ENGELİ İMAMIN HİKAYESİ

Ayrıca yakinen tanıdığım bir köy imamı arkadaşımız ortopedik engeli nedeniyle secdeye varmakta zorlandığını bu nedenle de cemaatin kendisinden önce secdeye vardığını ve namazın tehlikeye girdiğini söyleyerek idari memur kadrosuna alınması için başvurduğunu, başvururken de durumunu anlattığını ve gerekli raporlarını beyan ettiğini ama yıllardır bir sonuç alamadığını söylüyor. Üstelik kendisiyle görüşmemizde “ben köyde ekonomik olarak rahatım lojmanda oturuyorum yani kira masrafım yok, ayrıca köyde namazımı kılar iki saat yatarım büro işi gibi sürekli çalışma zorunluluğum da yok niye ben rahatımı bozayım ki? Ama vicdanen çok rahatsızım ve engelim nedeniyle secdeye geç varıyorum ve kıyama geç kalkıyorum namaz tehlikeye giriyor cemaat beni bekliyor kendimi onlar karşısında eksik hissediyorum bu nedenle de cemaatime karşı mahcubiyet duyuyorum” diyor. Bizzat ben de gerekli birimlerle görüştüm ama çözüm konusunda çok kısır görüşler sunuldu karşıma. Sınav dendi, tecrübe dendi. Ama sonuç olarak Diyanetteki yetkililerin Kars’taki temsilcileri bu imam arkadaşımızın engeli nedeniyle secdeye geç varmasından dolayı tehlikeye giren her vakit namazından Allah katında sorumludur kanaatindeyim. Yine de en doğrusunu din ilimleri eğitimi almış hocalarımız bilir!

“ZORLAŞTIRMAYIN KOLAYLAŞTIRIN

Kıymetli hocalarımız “Zorlaştırmayın kolaylaştırın” buyuruyor Peygamberimiz. Ayrıca ağma olan sahabe Ümmü Mektum’un mescidi daha rahat bulmasını sağlamak amacıyla evinden mescide kadar ip çektirdiğini sizler benden daha iyi bilirsiniz.

Ayrıca Anayasamızın 50. Maddesi “Kimse, yaşına, cinsiyetine ve gücüne uymayan işlerde çalıştırılamaz. Küçükler ve kadınlar ile bedeni ve ruhi yetersizliği olanlar çalışma şartları bakımından özel olarak korunurlar.” diyor. Yani pozitif ayrımcılık diyor anayasa.

Son söz “Eğer bu sorun çözülmezse imamlıktan da memuriyetten de istifa edeceğim” diyor bu kardeşimiz. 3 Aralık Dünya Engellenenler Gününüz Kutlu olsun.