Babil Yayınlarından çıkan Ahmet Altun’ın şiir kitabı Lapis Lazuli’de şairin sahip olduğu epik ve naif söyleyiş devam etse de şiirlerin biçim ve dil olarak hayli yenilenmiş olduğu gözleniyor.

Şair 4’ncü kitabını oluştururken, şiirindeki poetikasına adeta yeni bir soluk aldırıyor, okurun dimağında kristalden resimler çiziyor. Daha çok metaforlarla kurulan bu kitap, diğerleri gibi tema’sı ile de dikkat çekiyor.

Kitabın çift dilli olması, isim dahil bütün harflerin küçük olması, kapak resminden, Kürtçe versiyonunadek, bir çok nedenle tabulara dokunuyor, savaşın ve dramların hiç terk etmediği ülkemizde, barışın ve biraradalığın altını şair duyarlılığıyla çiziyor.

Altun’un dördüncü kitabındaki şiirler, kendi çizimleriyle görüntülerin şiirsel söyleyişe başarıyla taşınabileceğini gösterirken; bu düzlemde şiirle izdüşümsel çizgi arasında kusursuz bir ilişki de kuruyor. Şair şiirini kurarken ontolojik olandan daha çok vicdani ve insani bir üretime yöneliyor.