Yıl 1992 ,İstanbul.

Büyük ve yeni açılmış bir hipermarketin peynir reyonunda dolaşıyorum.

Bir köşede şöyle yazıyordu: “Meşhur Kars Kaşarı Geldi”

…

Meşhur Kars balı …

Meşhur Kars Kaşarı…

Meşhur Kars Gravyeri…

Sanırım bunlardan sadece elimizde Gravyer kaldı.

Bir zamanlar Mümtaz Soysal’ın bir yazısını okumuştum. Kars’ın yeryüzü şekli İsviçre’ye çok benziyor, diyordu. İsviçre’nin peynirdeki yeri ortadadır.

Kars’ın platolarında bin bir çeşit endemik bitki var. Bunlar ineklerin memesinden süt , Kafkas arılarının 7 mm’lik dilinden ve hortumundan peteklere bal olarak akıyor.

Şu sıralar doğaya çıkıp baktığınızda rengarenk çiçekler göz kamaştırıyor. Kars yaylaları alabildiğine çiçek tarlaları ile beraber uzanıyor.

Kars balı ve Kars kaşarının bir zamanlar neden meşhur olduğu bu çiçeklerin varlığından anlaşılıyor.

Değişen ne?

Çiçekler orada…

İnekler orada…

Ama o meşhur bal ve kaşar nerede?

Ama artık büyük şehirlerin hipermarketlerinin reyonlarında o yazılara rastlamak zor.

Sanırım o reyonlarda Kars kaşarının kendisini bulmak bile zor…

Bu doğa ile Kars balı ve kaşarını eski meşhur günlerine döndürebilir ve Türkiye’nin bir numarası yapabiliriz. Bu elimizde…

Nasıl ?

Standardize ve bir örnek kaşarı ve balı üreterek…

Onun da yolu belli…

Kaliteden ödün vermeyerek…

Bu üreticiler bir araya gelerek olabilecek bir iştir.

Birlik ve kooperatiflerle olabilecek bir iştir…

Gravyer, Türkiye’de sadece Kars’ta üretiliyor.

Ama peynirlerin şahı diyebileceğimiz bu peynir yeterince tanıtılmıyor ne yazık ki…

Oysa bir zamanlar bir fuarda dünya birincisi olmuştu.

Standardize edilmeye yakın bir ürün olmasına rağmen, o da hak ettiği yerde değil.

Kars bir peynir ambarı olabilir.

Peynirde bir numara ve balda eşsiz bir yer olabilir.

Yeter ki standardize edip, kaliteyi istikrarlı bir şekilde koruyalım.

Bunlar bizlere uzak değil.

Bir numara olmak elimizde…